Najnowsze informacje
Strona główna / Relacje z sądów - aktualności / 3200 euro za cenzurowanie listów

3200 euro za cenzurowanie listów

Europejski Trybunał Praw Człowieka 20 września wydał jeden wyrok w sprawie przeciwko Polsce: Zieliński przeciwko Polsce (skarga nr 3390/05) dotyczący zarzutu naruszenia przepisów art. 3, 6 oraz 8 Konwencji. Wśród zarzutów był fak umieszczenia w jednej celi z nosicielami wirusów HIV i HCV oraz nadmierne zatłoczenie celi, w której odbywał karę. W odniesieniu do przepisu art. 3 Konwencji skarżący podniósł, że jego naruszenie wynikało z osadzenia w warunkach przeludnienia, niezapewnienia odpowiedniej opieki medycznej oraz umieszczenia w jednej celi z nosicielami wirusów HIV i HCV. Trybunał uznał skargę za dopuszczalną pomimo niewykorzystania środka krajowego w postaci powództwa o ochronę dóbr osobistych. W ocenie Trybunału środek ten był nieskuteczny.
Odnosząc się do meritum Trybunał potwierdził ? opierając się na informacjach przedstawionych przez Rząd ? że istotnie w omawianym okresie skarżący osadzony był w warunkach przeludnienia. Nie uwzględnił natomiast zarzutu dotyczącego niezapewnienia właściwej opieki medycznej z uwagi na nieprzedstawienie przez skarżącego wiarygodnych danych w tym zakresie. Także zarzut niepoinformowania skarżącego o umieszczeniu w celi z nosicielami wirusów HIV i HCV oddalono. Trybunał wskazał w tym kontekście, że izolacja takich osób stanowiłaby de facto ich dyskryminację zaś informowanie współwięźniów o ich schorzeniach stałoby w sprzeczności z koniecznością ochrony danych dotyczących ich stanu zdrowia. Trybunał zaznaczył jednocześnie, że władze krajowe obowiązane są do poinformowania osadzonych o ryzyku zakażenia wirusem, drogach jego przenoszenia oraz koniecznych środkach zapobiegawczych, co w niniejszej sprawie uczyniono. Trybunał podkreślił, że skarżący był osoba dorosłą i miał możliwość przedsięwzięcia odpowiednich środków mających na celu zapobieżenie zakażeniu.
Skarżący podniósł także zarzut naruszenia przepisu art. 6 Konwencji wynikający z niedoprowadzenia go na rozprawę apelacyjną. Oddalając zarzut Trybunał wskazał, że skarżący reprezentowany był przez obrońcę, a ponadto miał możliwość, z czego skorzystał, przedstawienia sądowi swojego stanowiska w apelacji. Kolejny zarzut dotyczył naruszenia przepisu art. 8 w związku z cenzurą korespondencji. Także w tym przypadku Trybunał uznał skargę za dopuszczalną pomimo niewykorzystania przez skarżącego środka krajowego ? powództwa o ochronę dóbr osobistych. W ocenie Trybunału Rząd nie przedstawił wiarygodnych argumentów pozwalających ocenić wspomniany środek jako skuteczny w teorii i praktyce. Trybunał zaznaczył, że orzeczenie Sądu Okręgowego w Warszawie przyznające w podobnej sytuacji zadośćuczynienie na które powołał się Rząd zapadło już po dacie naruszenia w sprawie skarżącego w związku z czym nie mogło prowadzić do uznania, że powództwo o ochronę dóbr osobistych mogło stanowić dla niego skuteczny środek prawny w rozumieniu Konwencji. Równocześnie Trybunał uznał, że fakt ocenzurowania dwóch listów skierowanych do niego stanowił naruszenie przepisu art. 8 Konwencji. Tytułem zadośćuczynienie Trybunał przyznał skarżącemu kwotę 3200 euro.
Źródło: Ministerstwo Sprawiedliwości

Sprawdź także

Sędziowie pozwali S. Piotrowicza

Pierwsza prezes Sądu Najwyższego Małgorzata Gersdorf i sędzia Krzysztof Rączka złożyli pozew przeciwko posłowi Prawa …