PoPrawny Poznański serwis prawny
Powiązane artykuły
Czy polskie sądy muszą automatycznie zatwierdzać wyroki sądów państw, które skazały naszego obywatela na podstawie Europejskiego Nakazu Aresztowania, gdy zagraniczny wyrok przekracza zagrożenie kodeksu karnego RP?
Odpowiedzi na to pytanie zażądała rzecznik praw obywatelskich, która wystąpiła do ministra sprawiedliwości w sprawie uregulowań prawnych przewidujących związanie sądu polskiego wymiarem kary orzeczonej przez sąd państwa, które wydało Europejski Nakaz Aresztowania, nawet jeśli kara przekracza ustawowe zagrożenie określone w polskim porządku prawnym. Niewątpliwie impulsem wystąpienia rzecznika była sprawa poznaniaka Jakuba Tomczaka, który został przez brytyjski sad skazany na karę dożywocia za przestępstwo gwałtu. Takiego zagrożenia nie ma w polskim kodeksie karnym, a mimo to wyrok sądu w Exeter został zaaprobowany przez nasze trybunały i wdrożony do wykonania. Rzecznik praw obywatelskich zasygnalizowała w wystąpieniu, iż w praktyce związanej ze stosowaniem europejskiego nakazu aresztowania pojawiła się wątpliwość, czy w przypadku zwrotnego przekazania do Polski osoby skazanej w państwie wydania europejskiego nakazu aresztowania, polski sąd związany jest wysokością kary orzeczonej za granicą, nawet jeśli kara ta przekracza ustawowe zagrożenie przewidziane w polskim Kodeksie karnym.
W doktrynie prawa karnego przeważa pogląd o związaniu sądu polskiego w takiej sytuacji wymiarem kary orzeczonej przez sąd państwa wydania ENA. Implementacja instytucji ENA do polskiego porządku krajowego nastąpiła wskutek podjęcia w dniu 13 czerwca 2002 r. przez Radę UE decyzji ramowej w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między Państwami Członkowskimi.
Rzecznik podkreśliał, że wprowadzenie do kodeksu postępowania karnego odmiennej procedury wykonania kary wobec osoby skazanej i przekazanej w trybie ENA, określonej w art. 607s § 4 i art. 607t § 2 k.p.k. (tj. wykonywania kary w dalszym ciągu) od tej określonej w art. 611c § 2 k.p.k. w związku z art. 114 § 4 k.k. (tj. przekształcania skazania na gruncie prawa krajowego) nie było podyktowane postanowieniami wspomnianej decyzji ramowej, która nie zawiera nakazu związania państwa, w którym odbywa karę skazany w trybie ENA, wysokością orzeczonej kary przez inne państwo członkowskie UE.
Rzecznik zwróciła się o rozważenie podjęcia zmian art. 607s § 4 i art. 607t § 2 k.p.k. w zakresie możliwości dostosowania przez sąd krajowy kary przyjętej do wykonania w trybie ENA do zagrożenia ustawowego przewidzianego w polskim kodeksie karnym.
