PoPrawny Poznański serwis prawny
Powiązane artykuły
Oświadczenie Prezesa Sądu Najwyższego kierującego pracą Izby Cywilnej:
Treść wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 listopada 2019 r. w połączonych sprawach C-585/18, C-624/18 i C-625/18 wskazuje między innymi na prawdopodobieństwo, że Krajowa Rada Sądownictwa nie jest organem obecnie niezależnym, nie może zatem wykonywać powierzonego jej w Konstytucji zadania stania
na straty niezależności sąd. i niezawisłości sędziów. Jej działania mogą więc spowodować poważne, negatywne skutki dotyczące prawa orzekania osób wskazanych do powołania na stanowiska sędziowskie, godząc w moc oraz stabilność orzeczeń wydanych z ich udziałem.
Stanowi to poważne zagrożenie dla porządku prawnego, a przede wszystkim dla ochrony praw uczestników postępowań sądowych oraz powagi wymiaru sprawiedliwości.
W związku z rym zdecydowałem, że do czasu wydania przez Sąd Najwyższy orzeczeń w sprawach, w których Trybunałowi Sprawiedliwości Unii Europejskiej przedstawiono pytania prejudycjalne, w Izbie Cywilnej Sądu Najwyższego nie będą, wyznaczane składy sędziowskie z udziałem osób, których dotyczy wyrok Trybunału z dnia 19 listopada 2019 r.
Ten wyrok jest adresowany do wszystkich sądów w Polsce, także zatem do wszystkich osób powołanych na stanowiska sędziowskie z udziałem obecnej Krajowej Rady Sądownictwa. Z tego względu apeluję do tych osób, powołanych do Izby Cywilnej Sądu Najwyższego w 2018 r., o podejmowanie czynności w przydzielonych im sprawach
w sposób w pełni odpowiedzialny, ze szczególnym uwzględnieniem interesu stron oraz groźby pogłębienia chaosu prawnego.
SSN Dariusz Zawistowski
Odmienne stanowisko 7 sędziów z 36 sędziów Izby Cywilnej
Oświadczenie sędziów Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z 28 listopada 2019 r. W poczuciu odpowiedzialności za polski wymiar sprawiedliwości, którego częścią jako sędziowie Sądu Najwyższego jesteśmy, odnosząc się do przekazanego nam oświadczenia Pana Prezesa kierującego Izbą Cywilną Sądu Najwyższego z 25 listopada 2019 r., z niepokojem odnotowujemy stanowisko wywiedzione z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 19 listopada 2019 r. (sprawy połączone C-585/18, C-624/18 i C-625/18). Z treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości można wywieść kompetencję Sądu Najwyższego do oceny, czy Izba Dyscyplinarna Sądu Najwyższego może rozpoznawać spór dotyczący stosowania prawa Unii Europejskiej, przy uwzględnieniu obiektywnych okoliczności, w jakich Izba ta została utworzona, oraz jej cech, a także sposobu, w jaki zostali powołani jej członkowie. Ocena ta ma prowadzić do przesądzenia, czy okoliczności te mogą budzić wątpliwości jednostek co do niezależności tego organu od czynników zewnętrznych, w szczególności od wpływów władzy ustawodawczej i wykonawczej, oraz jego neutralności względem ścierających się przed nim interesów. Nadmienić należy, że w ocenie Trybunału Sprawiedliwości jedynie zbieg czynników wskazanych w punktach 143-151 i innych należycie wykazanych okoliczności może przesądzić o podważeniu zaufania do Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego, jakie to zaufanie sądownictwo powinno budzić w społeczeństwie demokratycznym (pkt 153). Orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości nie dotyczy zatem sędziów Izby Cywilnej Sądu Najwyższego, w tym powołanych do pełnienia urzędu w 2018 r. W związku z tym uważamy, że kierowanie się rotą ślubowania sędziowskiego wymaga od nas dalszego sumiennego wykonywania obowiązków sędziowskich, a w szczególności wymierzania sprawiedliwości zgodnie z przepisami prawa i zasadami słuszności, bezstronnie i zgodnie z naszym sumieniem. Jednocześnie, odnosząc się do oświadczenia Pana Prezesa, podkreślamy, że w przydzielonych nam sprawach każdy z nas zawsze podejmował czynności w sposób w pełni odpowiedzialny i niezależny od jakichkolwiek czynników, ze szczególnym uwzględnieniem interesu stron. Nie zmieni się to również w przyszłości. Równocześnie wyrażamy obawę, że upowszechnianie poglądu, iż wyrok Trybunału Sprawiedliwości stanowi podstawę przeprowadzania kontroli powołań sędziowskich w toczących się postępowaniach sądowych, stwarza istotne ryzyko, że interesy stron zostaną zagrożone arbitralnością dokonywanych ocen, co w konsekwencji może prowadzić do chaosu prawnego i podważenia fundamentów państwa prawa. Mając na uwadze złożoną sytuację w sądach powszechnych i Sądzie Najwyższym oraz realizując nakaz stania na straży prawa i praworządności, wskazujemy, że próby „weryfikacji” prawidłowości powołań sędziowskich, niezależnie od daty ich dokonania, uznać należy za niedopuszczalną ingerencję w sędziowską niezawisłość.
