Najnowsze informacje
Strona główna / Relacje z sądów - aktualności / Odszkodowanie za niesłuszny areszt

Odszkodowanie za niesłuszny areszt

W związku z zainteresowaniem sprawą oraz licznymi publikacjami na jej temat informujemy, że Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 23 lutego 2017 r., w sprawie o odszkodowanie w wysokości 48 mln zł, z tytułu niewątpliwie niesłusznego tymczasowego aresztowania, oddalił kasację pełnomocnika wnioskodawcy, jako oczywiście bezzasadną. Wnioskodawcawystąpił do Sądu Okręgowego w z wnioskiem o odszkodowanie w wysokości 48 000 000 zł, z tytułu niewątpliwie niesłusznego tymczasowego aresztowania w okresie od 13 do 29 grudnia 2000 r., które, jego zdaniem, doprowadziło go m. in. do utraty majątku, utraty umowy dealerskiej na autoryzowaną sprzedaż i usługi marki SEAT, powstanie zobowiązań i utratę zysków od 2000 r. aż do chwili obecnej.
Wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 4 lutego 2016 r, zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 15 czerwca 2016 r., zasądzono na rzecz wnioskodawcy, na podstawie art. 552 § 4 k.p.k., odszkodowanie w kwocie 153 115 zł. Kasację od orzeczenia Sądu odwoławczego wniósł pełnomocnika wnioskodawcy, który na podstawie art. 433 k.p.k. i art. 457 § 3 k.p.k. zarzucił Sądowi Apelacyjnemu wadliwą kontrolę odwoławczą wyroku Sądu I instancji. Przypomnieć należy, że kasacja jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia i zgodnie z art. 523 k.p.k. może zostać wniesiona wyłącznie z powodu uchybień wymienionych w art. 439 k.p.k. lub innego rażącego naruszenia prawa, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na treść zapadłego orzeczenia. Skonstruowanie w ten sposób podstaw kasacji powoduje, że kontrola prawomocnych orzeczeń sądowych przez Sąd Najwyższy w żadnym przypadku nie może być identyfikowana z odmienną w samych założeniach i o wiele szerszą kontrolą apelacyjną nieprawomocnych orzeczeń sądowych i nie może zmierzać do poddania ponownej ocenie orzeczenia Sądu I instancji i zasadności przyjętych ustaleń faktycznych.
Analiza wyroku Sądu Apelacyjnego, w oparciu o bardzo obszerne i szczegółowe uzasadnienie, prowadzi do wniosku, że zostały w sposób prawidłowy rozpoznane wszystkie zarzuty podniesione w apelacjach i Sąd ten, postępując zgodnie z zasadami określonymi w art. 433 § 2 k.p.k. i art. 457 § 3 k.p.k., w sposób wyczerpujący ustosunkował się do wszystkich zarzutów i wniosków, w tym dowodowych, podniesionych w apelacjach pełnomocników wnioskodawcy, oraz wskazał z jakich powodów nie zasługują one na uwzględnienie oraz z jakiego powodu doszło do podwyższenia kwoty odszkodowania zasądzonej przez Sąd I instancji. Pełnomocnik wnioskodawcy w swojej rozbudowanej kasacji nie wykazał natomiast, że doszło przy rozpoznawaniu apelacji faktycznie do naruszenia wskazanych w kasacji przepisów.
Podkreślić należy, że Sąd Najwyższy rozpoznaje kasację tylko i wyłącznie w zakresie granic zaskarżenia i zarzutów w niej podniesionych. Sąd Najwyższy odnosząc się ustnie na rozprawie do poszczególnych zarzutów podkreślił, że Sąd Apelacyjny nie popełnił błędu akceptując ustalenia Sądu I instancji co do braku adekwatnego związku przyczynowego tymczasowego aresztowania z innymi zdarzeniami, poza zabraniem z salonu wnioskodawcy, w trakcie trwania tymczasowego aresztowania, przez Iberia Motor Company S.A. 43 samochodów i uznanie ich za ?pośrednie? i nie objęte zakresem roszczeń odszkodowawczych. Dotyczyło to przede wszystkim wypowiedzenia umów kredytowych przez banki, gdyż kontrakty te zostały wypowiedziane w oparciu o podstawy zaistniałe przed tymczasowym aresztowaniem lub też w okresie stosunkowo odległym od uchylenia tego środka zapobiegawczego.
Nie zostały w sposób skuteczny również podważone przed sądem odwoławczym ustalenia dotyczące poważnych trudności finansowych firmy wnioskodawcy i tak dużego jego zadłużenia, iż nie było ono rekompensowane wierzytelnościami oraz aktywami, tylko za pomocą środków kredytowych. Wbrew twierdzeniom skarżącego, Sąd Apelacyjny prawidłowo wykazał, że firma własności wnioskodawcy pozostawała w tzw. spirali kredytowej, nie uiszczała należności na rzecz ZUS i urzędu skarbowego.

Sprawdź także

Sędziowie pozwali S. Piotrowicza

Pierwsza prezes Sądu Najwyższego Małgorzata Gersdorf i sędzia Krzysztof Rączka złożyli pozew przeciwko posłowi Prawa …