PoPrawny Poznański serwis prawny
Powiązane artykuły
Sprawa nowelizacji kodeksu karnego mająca na nowo uregulować rozwiązania prawne mające na celu zwiększenie skuteczności działań podejmowanych wobec sprawców przestępstw o podłożu seksualnym,wciąż budzi emocje. Ministerstwo Sprawiedliwości, które przygotowało nowelizację sprawę wciąż monitoruje.
25 września 2009 r. Sejm RP przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy kodeks karny. Zawiera on następujące rozwiązania:
– wprowadzenie nowych typów zbrodni:
1)zgwałcenie osoby małoletniej poniżej 15 roku życia,
2) zgwałcenie kazirodcze
? czyny te będą zagrożone karą od 3 lat pozbawienia wolności;
– obligatoryjne leczenie sprawców wymienionych wyżej zbrodni, u których stwierdzono zaburzenia preferencji seksualnych w postaci pedofilii;
– terapię farmakologiczną lub psychoterapię;
-obligatoryjne zatrzymanie sprawcy, który uchyla się od leczenia.
Głównym celem projektu opracowanego było zwiększenie skuteczności działań, jakie mogą być podejmowane wobec sprawców przestępstw o podłożu seksualnym w celu poddania ich terapii tonizującej przestępcze zachowania seksualne, jak również zaostrzenie odpowiedzialności sprawców tego typu przestępstw, popełnianych wobec osób małoletnich poniżej 15 roku życia oraz wobec osób najbliższych, określonych w art. 201 kodeksu karnego. Ustawa dokonuje zaostrzenia odpowiedzialności karnej za przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności, skierowane przeciwko małoletnim poniżej 15 roku życia, jak również przeciwko członkom najbliższej rodziny. Konieczność dokonania zmian w tym zakresie wynika z potrzeby wzmocnienia prawnokarnej ochrony osób, których prawidłowy rozwój psychofizyczny może zostać zagrożony działaniami sprawców tego rodzaju przestępstw.
Uchwalone przez Sejm regulacje zmierzają ponadto do zapewnienia skuteczności realizacji środka zabezpieczającego w postaci umieszczenia skazanego za przestępstwa skierowane przeciwko wolności seksualnej, popełnione w związku z zaburzeniami preferencji seksualnych w zakładzie zamkniętym albo skierowania na leczenie ambulatoryjne. Z tego powodu niezbędne jest dookreślenie, że chodzi o taki zakład zamknięty albo ośrodek ambulatoryjny, w którym prowadzone są terapia farmakologiczna i psychoterapia, zmierzające do zapobieżenia ponownemu popełnieniu takiego przestępstwa, w tym w szczególności poprzez obniżenie zaburzonego popędu seksualnego.
Celem tych zmian jest efektywne przeprowadzenie terapii skazanego, a przez to zmniejszenie prawdopodobieństwa popełniania kolejnych czynów zabronionych. W odniesieniu do osób skazanych za przestępstwa polegające na zgwałceniu osoby małoletniej poniżej 15 roku życia albo zgwałceniu kazirodczym, orzeczenie tego środka zabezpieczającego będzie obligatoryjne. Obligatoryjnie przed orzeczeniem tego środka, sąd wysłucha biegłych lekarzy psychiatrów, psychologa oraz lekarza seksuologa. Należy przy tym zaznaczyć, że sprawcy przestępstw przeciwko wolności seksualnej i obyczajności stwarzają wysokie ryzyko powrotu do przestępstwa, a przez to wymagają specjalistycznych oddziaływań korygujących w trakcie wykonywania kary pozbawienia wolności i właściwego leczenia oraz dozoru po jej odbyciu.
Terapia farmakologiczna nie będzie stosowana w przypadku, gdy jej przeprowadzenie spowodowałoby poważne niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia skazanego. Jeżeli natomiast sprawca, wobec którego orzeczono środek w postaci leczenia ambulatoryjnego, będzie uchylał się od tego leczenia (czyli na przykład nie stawi się w wyznaczonym terminie w zakładzie ambulatoryjnym), kierownik tego zakładu niezwłocznie zawiadomi o tym właściwą jednostkę policji. Policja dokona wówczas zatrzymania sprawcy i w ciągu 48 godzin przekaże go do dyspozycji sądu, który zdecyduje o ewentualnym umieszczeniu w zakładzie zamkniętym. Dopuszczalne będzie odstąpienie od zatrzymania, jeżeli niestawiennictwo nastąpiło z przyczyn losowych, niezależnych od sprawcy i nie było połączone z uchylaniem się od leczenia.
Projekt jest obecnie przedmiotem prac Senatu RP.
