PoPrawny Poznański serwis prawny
Powiązane artykuły
Sąd Najwyższy 7 lipca po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej zagadnienia prawnego w sprawie o sygn. III CZP 34/16 podjął uchwałę następującej treści: Komornik sądowy, określając wysokość kosztów postępowania egzekucyjnego, nie może podwyższyć opłaty egzekucyjnej, ustalonej na podstawie art. 49 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.o komornikach sądowych i egzekucji (jedn. tekst: Dz.U. z 2015 r., poz. 790 ze zm.), o stawkę podatku od towarów i usług. Powyższa uchwała została podjęta w odpowiedzi na pytanie prawne przedstawione przez Sąd Okręgowy w T.: ?Czy komornik sądowy określając wysokość kosztów postępowania egzekucyjnego uprawniony jest do powiększenia opłaty egzekucyjnej, ustalanej na podstawie Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku o komornikach sądowych i egzekucji (Dz.U. z 2011 r. Nr 231, poz. 1376 ze zm.), o kwotę podatku VAT?? Sąd Najwyższy zastrzegł, że rozstrzygnął problem tylko w zakresie poruszonym w pytaniu prawnym. Wskazał, że uchwała nie przesądza, czy podatek jest należny, ani tego, czy interpretacja Ministra Finansów jest prawidłowa. Problem powstał w zeszłym roku, gdy Minister Finansów zmienił dotychczasowe stanowisko wyrażone w interpretacji ogólnej z dnia 30 lipca 2004 r., zgodnie z którym komornicy nie byli uznawani za podatników podatku od towarów i usług. W interpretacji z dnia 9 czerwca 2015 r. stwierdzono, że wykonywane przez komorników czynności, w szczególności egzekucyjne, należy uznać za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług świadczenie usług za wynagrodzeniem i że nie ma do nich zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednocześnie w interpretacji tej wskazano, że dotychczasowe zwolnienie komorników z podatku od towarów i usług obowiązuje do końca września 2015 r. Od 1 października 2015 r. przyjęto zaś, że do wszystkich czynności komorników będą miały zastosowanie ogólne zasady rozliczania podatku od towarów i usług.
Sąd Najwyższy orzekł, że w art. 49 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji (jedn. tekst Dz.U. z 2015 r., poz. 790 ze zm.) wysokość opłat jest ściśle ustalona, a ich górne granice nie mogą być zwiększone. Zatem, aby zatem ustalić podstawę opodatkowania należy odjąć od otrzymanej należnej komornikowi kwoty wartość podatku należnego, obliczonej metodą ?w stu”, gdzie każde 100 złotych wynagrodzenia zawiera 18,70 złotych podatku od towarów i usług (100 zł x 23%/123%), podstawa opodatkowania wynosi zatem w takim przypadku 81,30 złotych. Wskazał także, że w razie wątpliwości czy cena zawiera podatek czy nie, uznaje się że cena ten podatek zawiera. Sąd Najwyższy zauważył, że rozwiązanie jest bardzo niekorzystne dla komorników, ale nawet mając powyższe na względzie, zmiana interpretacji nie może prowadzić do obciążenia finansowego dłużników.