Trybunał Konstytucyjny 17 maja 2012 r. rozpoznał połączone wnioski Prokuratora Generalnego dotyczące przesłanek stosowania środków przymusu bezpośredniego i orzekł, że zakwestionowane przepisy są sprzeczne z konstytucją. Trybunał odroczył termin utraty mocy niekonstytucyjnych przepisów ustaw o 12 miesięcy.
Sprzeczne z prawem są: 1) art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji 2) art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 12 października 1990 r. .o Straży Granicznej 3) art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych 4) art. 25 ust. 3 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu 5) art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym 6) art. 68 ust. 8 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej – są niezgodne z art. 41 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 oraz z art. 92 ust. 1 Konstytucji; 7) art. 39 ust. 7 ustawy z dnia 13 października 1995 r. – Prawo łowieckie w związku z art. 16 ust. 4 ustawy o Policji powołanej w punkcie 1 w zakresie, w jakim dopuszcza stosowanie przez strażnika Państwowej Straży Łowieckiej środków przymusu bezpośredniego, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 17 września 1990 r. w sprawie określenia przypadków oraz warunków i sposobów użycia przez policjantów środków przymusu bezpośredniego nie jest niezgodny z art. 41 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 oraz z art. 92 ust. 1 konstytucji.
Trybunał Konstytucyjny podzielił stanowisko Prokuratora Generalnego, zgodnie z którym rodzaje środków przymusu bezpośredniego, określające w jaki sposób funkcjonariusze danej służby mogą ograniczyć wolność osobistą obywatela, oraz przesłanki użycia tych środków, wskazujące w jakich okolicznościach może nastąpić to ograniczenie – należą do materii ustawowej, co oznacza że materia ta nie może być uregulowana rozporządzeniem. Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że możliwość użycia wobec osoby fizycznej broni palnej najdalej ingeruje w konstytucyjnie chronioną wolność osobistą, a nawet nietykalność osobistą, dlatego wymaga szczególnie precyzyjnego uregulowania na poziomie ustawowym.
Jak podkreślił, ustawodawca, w kwestionowanych przez Prokuratora Generalnego ustawach, uregulował tę kwestię w sposób niewystarczający bądź w ogóle do niej się nie odniósł, pozwalając jednocześnie władzy wykonawczej decydować samodzielnie o przesłankach, zasadach i trybie wkraczania przez tę władzę w konstytucyjnie chronioną wolność osobistą. Trybunał Konstytucyjny uznał kwestionowane przez Prokuratora Generalnego upoważnienia ustawowe za sprzeczne z konstytucją, co automatycznie powoduje utratę mocy obowiązującej wydanych na ich podstawie rozporządzeń. Trybunał Konstytucyjny odroczył termin utraty mocy obowiązującej niekonstytucyjnych przepisów ustaw o 12 miesięcy, a w konsekwencji również rozporządzeń wydanych na ich podstawie.
Rozprawie przewodniczyła sędzia TK Maria Gintowt-Jankowicz, sprawozdawcą był sędzia TK Andrzej Wróbel. Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw
Sprawdź także
Sędziowie pozwali S. Piotrowicza
Pierwsza prezes Sądu Najwyższego Małgorzata Gersdorf i sędzia Krzysztof Rączka złożyli pozew przeciwko posłowi Prawa …