PoPrawny Poznański serwis prawny
Powiązane artykuły
Na terenie naszego kraju nadal znajduje się wiele nieodkrytych do tej pory miejsc pochówku ofiar terroru komunistycznego z lat 1944-1956. Chyba jednym z najgłośniejszych przypadków jest los gen. Augusta Emila Fieldorfa ?Nila?, na którym 24 lutego 1953 r. o godz. 15:00 wykonano wyrok właśnie Areszcie Śledczym przy ul. Rakowieckiej w Warszaaie, na Mokotowie. Rzeczywisty grób gen. Nila do dziś nie został odnaleziony ? przypomniał minister sprawiedliwości Krzysztof Kwiatkowski, podczas spotkania z prezesem Instytutu Pamięci Narodowej – dr Łukaszem Kamińskim oraz Andrzejem Kunertem ? sekretarzem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.
Podpisano List Intencyjny. Wyrażono w nim wolę nawiązania współpracy i prowadzenia wspólnych działań na rzecz odnalezienia nieznanych dotąd miejsc pochówku ofiar terroru komunistycznego z lat 1944-1956. – Wiele rodzin od lat czeka na wiadomość, gdzie spoczęli ich bliscy.- Mam nadzieję, że nie tylko List Intencyjny, który podpisaliśmy, ale przede wszystkim współpraca i działania, które będą jego następstwem, przyczynią się do zapisania tych nieodkrytych do tej pory kart naszej historii. Jesteśmy to winni ofiarom, ale i ich rodzinom. Ze swojej strony, w ramach przysługujących mi kompetencji, deklaruję w tym zakresie pełną współpracę ? powiedział minister sprawiedliwości. Na podstawie podpisanego Listu Intencyjnego, w celu koordynacji działań, powołany zostanie specjalny zespół roboczy. Sygnatariusze Listu zadeklarowali również, że do współpracy w realizacji działań zapraszać będą podmioty trzecie, w szczególności władze samorządowe obszarów, na których znajdować się mogą miejsca pochówku ofiar terroru z lat 1944-1956.
Aktualnie Minister Sprawiedliwości, po uzyskaniu informacji od Prezesa Instytut Pamięci Narodowej, dotyczącej listy nazwisk osób skazanych wyrokami sądów wojskowych (WSR) wydanych na podstawie art. 8 Dekretu z dnia 16 listopada 1945 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa (Dz. U. Nr 53, poz. 300) oraz na podstawie innych aktów prawnych, w oparciu o które została orzeczona kara śmierci lub więzienia, a wobec których nie toczyło się postępowanie na mocy ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa polskiego (Dz. U. Nr 34/91, poz. 149 z późn. zm.), przygotowuje następne wnioski o uznanie za nieważne kolejnych orzeczeń.
