PoPrawny Poznański serwis prawny
Powiązane artykuły
Poznanianka przeżyła szok. Prezydent Ryszard Grobelny podwyższył jej opłatę za użytkowanie wieczyste, tytułem kupionego przez nią mieszkania, o ponad sto procent. Zaskarżyła więć absurdalną decyzję, a Samorządowe Kolegium Odwoławcze przyznało jej rację, uznając prezydencką decyzję za nieuzasadnioną. W zawitym terminie 14 dni sprzeciw wniósł Urząd Miasta Poznania i dzisiaj sąd wzywa poznaniankę do wstawiennictwa na rozprawę, ponieważ ta pozwała prezydenta Miasta Poznania. Decyzja Prezydenta Miasta Poznania została podjęta 13 października 2009 roku. Na jej mocy poznanianka miała uiszczać rokrocznie kwotę 784 złotych i 9 groszy. Decyzję tę zakwestionowała, składając wniosek do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu o ustalenie, że aktualizacja opłaty rocznej jest nieuzasadniona w zaproponowanej wysokości, albowiem Prezydent Miasta Poznania w niczym nie wykazał, aby nastąpił wzrost wartości nieruchomości ponad 22 razy, a wysokość opłat proponowana dla indywidualnego użytkownika jest wprost horrendalna, a przy tym łamie wszelkie zasady i normy współżycia społecznego.
Kolegium 25 stycznia 2011 roku uwzględniło wniosek użytkownika i ustaliło opłatę roczną w wysokości 489 złotych i 32 groszy. Strona niezadowolona z orzeczenia SKO mogła w terminie 14 dni od daty doręczenia wnieść sprzeciw do sądu powszechnego. I taki sprzeciw wniosło miasto. Pomimo tego 31 marca 2011 roku poznanianka dostała od Miasta Poznań zwrot 484 złotych i 12 groszy. Happy end?
Jak się okazuje urzędnicy prezydenta wniesli sprzeciw od tej decyzji i tym samym przestała ona obowiązywać. Nikt nie potrafi odpowiedzieć jednak na pytanie, dlaczego Miasto oddało pieniądze. Sędzia Zbigniew Bromberek z Sądu Rejonowego Poznań Grunwald – Jeżyce wezwał w lipcu tego roku poznaniankę do uzupełnienia w terminie tygodniowym braków formalnych pozwu pod rygorem jego odrzucenia. Ponieważ poznanianka żadnego pozwu nie składała, co by wiązało się z koniecznością wniesienia stosownych opłat, braków formalnych nie uzupełniła, a pozew został zwrócony. Z. Bromberek przysłał też takie wyjaśnienie: ?Wniosek o ustalenie wysokości opłaty za użytkowanie wieczyste zastępuje pozew.? I tutaj Wysoki Sąd podaje podstawę prawną ? art. 80 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami z dnia 21.08. 1997 r. (Dz. U. Nr 102, poz.651 z późniejszymi zmianami. W sejmowej internetowej przeglądarce dzienników ustaw – Dz. U. z 1997 roku nr 102 ma pozycje od 642 d0 649. Być może Wysoki Sąd miał na myśli tę samą ustawę, której tekst jednolity opublikowano w Dzienniku Ustaw z 2010 roku, też opatrzony numerem 102 i jest tam pozycja 651. Artykuł 2. przytoczonej ustawy stanowi, że Kolegium przekazuje właściwemu sądowi akta sprawy wraz ze sprzeciwem. Wniosek, o którym mowa w art. 78 ust. 2, zastępuje pozew. Powstaje pytanie – skoro decyzja SKO nie była prawomocna, to dlaczego Prezydent Miasta Poznania oddał poznaniance jej pieniądze, a teraz chce ich zwrotu.
Poznanianka została poinformowana, że 20 października 2011 roku z jej powództwa odbędzie się sprawa przeciwko prezydentowi Miasta Poznania o ustalenie wysokości opłaty za użytkowanie wieczyste. Sprzeciw Prezydenta Miasta Poznania został – jak wyjaśnia sędzia Joanna Ciesielska Borowiec w terminie. Pismo do sądu trafiło 13 kwietnia 2011 roku. Sprawa swój finał znajdzie w październiku.
Poniżej przytaczamy treść artykułów, na które powołują się Prezydent, SKO i Sąd.
Art. 79.
1. Wniosek do kolegium składa się na piśmie w dwóch egzemplarzach. Podlega on opłacie skarbowej.
2. Kolegium wyznacza niezwłocznie termin pierwszej rozprawy, doręczając jednocześnie właściwemu organowi odpis wniosku.
3. Kolegium powinno dążyć do polubownego załatwienia sprawy w drodze ugody. Jeżeli do ugody nie doszło, kolegium wydaje orzeczenie o oddaleniu wniosku lub o ustaleniu nowej wysokości opłaty. Od orzeczenia kolegium odwołanie nie przysługuje.
4. W przypadku oddalenia wniosku obowiązuje wysokość opłaty zaoferowana zgodnie z art. 78 ust. 1. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio.
5. Ustalona na skutek prawomocnego orzeczenia kolegium lub w wyniku zawarcia przed kolegium ugody nowa wysokość opłaty rocznej obowiązuje począwszy od dnia 1 stycznia roku następującego po roku, w którym wypowiedziano wysokość dotychczasowej opłaty.
6. Na wniosek właściwego organu kolegium przyznaje w orzeczeniu zwrot kosztów postępowania i opłat skarbowych od użytkownika wieczystego, jeżeli oddaliło w orzeczeniu wniosek, o którym mowa w ust. 1. Jeżeli kolegium w orzeczeniu uznało wniosek za zasadny, przyznaje na wniosek użytkownika wieczystego zwrot kosztów i opłat od właściwego organu.
7. Do postępowania przed kolegium stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego o wyłączeniu pracownika oraz organu, o załatwianiu spraw, doręczeniach, wezwaniach, terminach i postępowaniu, z wyjątkiem przepisów dotyczących odwołań i zażaleń. Do postępowania, o którym mowa wyżej, stosuje się również przepisy o opłatach i kosztach.
8. Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio, jeżeli sprawę rozstrzygnięto prawomocnym wyrokiem sądu lub zawarto ugodę sądową, w następstwie wniesienia sprzeciwu.
9. Orzeczenie lub ugoda, której kolegium nadało klauzulę wykonalności, podlegają wykonaniu w drodze egzekucji sądowej.
Art. 80.
1. Od orzeczenia kolegium właściwy organ lub użytkownik wieczysty mogą wnieść sprzeciw w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia. Wniesienie sprzeciwu jest równoznaczne z żądaniem przekazania sprawy do sądu powszechnego właściwego ze względu na miejsce położenia nieruchomości.
2. Kolegium przekazuje właściwemu sądowi akta sprawy wraz ze sprzeciwem. Wniosek, o którym mowa w art. 78 ust. 2, zastępuje pozew.
3. W razie wniesienia sprzeciwu w terminie, orzeczenie traci moc, nawet gdy sprzeciw odnosi się tylko do części orzeczenia.
4. Jeżeli sprzeciw dotyczy wyłącznie kosztów postępowania, przepisu ust. 3 nie stosuje się, a właściwy sąd rozstrzyga o kosztach postępowania postanowieniem na posiedzeniu niejawnym.
