PoPrawny Poznański serwis prawny
Powiązane artykuły
Sąd Najwyższy w uchwale siedmiu sędziów uznał, że zagrożenie wysoką karą jest samodzielną przesłanką szczególną do zastosowania tymczasowego aresztowania. Jest to odpowiedź na wystąpienie Rzecznika Praw Obywatelskich, który prosił o rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego dotyczącego treści artykułu 258 § 2 kodeksu postepowania karnego.
RPO zastanawiał się, czy przepis ten ustanawia samodzielną przesłankę szczególną stosowania tymczasowego aresztowania, a tym samym, czy wynika z niego domniemanie, że podejrzany o popełnienie czynu zagrożonego wysoką karą będzie utrudniał prowadzenie postępowania karnego.
Europejski Trybunał Praw Człowieka kładzie nacisk na zapobiegawczy aspekt tymczasowego aresztowania. W sprawach G.K. przeciwko Polsce (38816/97, § 83-85) oraz J.G. przeciwko Polsce (36258/97, § 52-54), Trybunał podkreślił, że obawa mataczenia, jako podstawa zastosowania tymczasowego aresztowania, nie może być wykorzystywana w sposób automatyczny, bez uzasadnienia, w jaki sposób niezastosowanie tymczasowego aresztowania mogłoby się przyczynić do utrudniania przez podejrzanego postępowania dowodowego. Sąd Najwyższy w uchwale z 19 stycznia stwierdził, iż określone w art. 258 § 2 kpk podstawy stosowania tymczasowego aresztowania (przy spełnieniu warunków wskazanych w art. 249 § 1 i 257 § 1 kpk oraz braku kryteriów negatywnych z art. 259 kpk) stanowią samodzielne przesłanki szczególne dla stosowania tego środka zapobiegawczego.
Źrodło: HFPC