PoPrawny Poznański serwis prawny
Powiązane artykuły
Wniosek posłów PiS zmierzający do zbadania przez Trybunał Konstytucyjny prawidłowości wyboru Pierwszej Prezes Sądu Najwyższego prof. Małgorzaty Gersdorf jest kolejną próbą podważania autorytetu sądów. Uważamy, że podjęcie tych działań ma charakter polityczny i służy wyłącznie kwestionowaniu porządku konstytucyjnego, którego istotnym elementem
jest pozycja Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego.
Zarząd Stowarzyszenia Sędziów Polskich Iustitia
SĄD NAJWYŻSZY INFOREMUJE
Zespół Prasowy Sądu Najwyższego, w związku z wnioskiem grupy posłów do Trybunału Konstytucyjnego z dnia 1 marca 2016 r. dotyczącym przepisów ustawy o Sądzie Najwyższym w zakresie dot. regulaminu w sprawie wyboru kandydatów na Pierwszego Prezesa SN (sygn. K 3/17) wyjaśnia co następuje: W kontekście argumentów prawnych, które pojawiają się w związku z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego z dnia 1 marca 2017 r. (sygn. K 3/17) należy zwrócić uwagę, że: I. Zarówno Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej jak i ustawa z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (j.t. Dz.U. z 2016 r., poz. 1254 ze zm. ? cyt. dalej jako u. SN) nie wymaga, aby w kwestii przedstawienia Prezydentowi RP kandydatów na stanowisko Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego podjęta została ?uchwała?. Oczekiwanie podjęcia przez Zgromadzenie Ogólne Sędziów Sądu Najwyższego uchwały w tym przedmiocie nie znajduje zatem uzasadnienia normatywnego. II. Prowadzenie postępowania w przedmiocie wyboru kandydatów na stanowisko Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego na podstawie uchwały Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie regulaminu wyboru kandydatów na stanowisko Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, jest konsekwencją dyspozycji art. 16 § 1 pkt 1 u. SN. Stanowi on, że do kompetencji Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu Najwyższego należy m.in. uchwalanie regulaminu wyboru kandydatów na stanowisko Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego. Procedowanie przez Zgromadzenie Ogólne Sędziów Sądu Najwyższego na podstawie wewnętrznego regulaminu stanowi w związku z tym ustawowy obowiązek Sądu Najwyższego. III. Uchwała z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie regulaminu wyboru kandydatów na stanowisko Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego nie podlega ogłoszeniu w Monitorze Polskim z tego powodu, że takiego obowiązku nie przewidują stosowne przepisy, w tym ani ustawa z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (t.j. Dz.U. z 2016r., poz. 296 ze zm.), ani żaden przepis szczególny. Jej opublikowanie w Monitorze Polskim stanowiłoby tym samym naruszenie przepisów prawa. Inaczej przedstawia się kwestia uchwały Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 1 grudnia 2003 r. w sprawie regulaminu Sądu Najwyższego (M.P. z 2003 r., nr 57, poz. 898 ze zm.), gdyż obowiązek jej ogłoszenia wynika wprost z art. 3 § 3 u. SN. IV. Uchwała z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie regulaminu wyboru kandydatów na stanowisko Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego była każdorazowo udostępniana przez Zespół Prasowy Sądu Najwyższego. Zainteresowanie tym dokumentem było niewielkie i towarzyszyło zazwyczaj wyborom na stanowisko Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego. Argument, iż uchwała ta stanowi ?tajną? i nieznaną społeczeństwu procedurę wyboru nie znajduje oparcia w rzeczywistości, albowiem zapoznać się z nią mógł każdy zainteresowany. Trybunał Konstytucyjny bada przepisy prawa (reguły generalne i abstrakcyjne), a nie jego stosowanie wobec określonej osoby i w konkretnym przypadku (reguły indywidualne i konkretne).
WAŻNOŚCI WYBORU PIERWSZEGO PREZESA SĄDU NAJWYŻSZEGO
Podstawę prawną wyboru Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego stanowią: Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.), ustawa z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (j.t. Dz.U. z 2016 r., poz. 1254 ze zm. ? dalej jako ?ustawa o Sądzie Najwyższym?), uchwała Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 1 grudnia 2003 r. w sprawie regulaminu Sądu Najwyższego (M.P. z 2003 r., nr 57, poz. 898 ze zm. ? dalej jako regulamin SN) uchwała Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie regulaminu wyboru kandydatów na stanowisko Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego ? dalej jako uchwała w sprawie wyboru PPSN. Upoważnienie do wydania uchwał, o których mowa w punktach 3) i 4), wynika wprost z przepisów ustawy o Sądzie Najwyższym, a dokładnie: z art. 3 § 2 i art. 51 § 2 tejże ustawy ? w zakresie dotyczącym regulaminu SN oraz z art. 16 § 1 pkt 1 tejże ustawy ? w zakresie dotyczącym uchwały w sprawie wyboru Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego Zasady wyboru Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego zostały zatem jednoznacznie określone normatywnie w: Konstytucji (art. 183 ust 3 Konstytucji), ustawie (art. 16 § 1 pkt 1 ustawy o Sądzie Najwyższym) oraz ? zgodnie z jednoznacznym upoważnieniem ustawowym ? uchwale Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu Najwyższego.
Wykonując swoje kompetencje Zgromadzenie Ogólne Sędziów Sądu Najwyższego przeprowadziło postępowanie w sprawie przedstawienia kandydatów na stanowisko Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego. Zgodnie z § 7 regulaminu w sprawie wyboru SN za wybranych uważa się dwóch kandydatów, którzy otrzymali w kolejności największą liczbę głosów, a w głosowaniu wzięło udział co najmniej 2/3 sędziów każdej z Izb. Z kolei z § 8 regulaminu w sprawie wyboru SN, wynika że Przewodniczący Zgromadzenia Ogólnego przedstawia niezwłocznie Prezydentowi wynik wyboru, o którym mowa w art. 16 § 1 pkt 3 ustawy o Sądzie Najwyższym, a zatem wyboru dokonanego przez Zgromadzenie Ogólne Sędziów Sądu Najwyższego. Wynika to wprost z Protokołu z posiedzenia Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 9 kwietnia 2014 r. w którym stwierdza się, że ?SSN Małgorzata Gersdorf i SSN Lech Paprzycki zostali wybrani kandydatami na stanowisko Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, których Zgromadzenie Ogólne Sędziów przedstawia Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej?. Podkreślenia również wymaga, że z normatywnego punktu widzenia, ani w art. 183 ust. 3 Konstytucji RP ani w ustawie o Sądzie Najwyższym nie wskazano formy, w jakiej przedstawia się Prezydentowi kandydatów na Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego. W powyższym świetle za całkowicie bezpodstawny należy uznać zarzut wadliwości wyboru SSN Małgorzaty Gersdorf na stanowisko Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego.
