PoPrawny Poznański serwis prawny
Powiązane artykuły
Pracownia Pytań Granicznych, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz Zakłąd Polityki Oświatowej i Edukacji Obywatelskiej UAM zorganizowały spotkanie z cyklu „Wielkie książki – recepcja”. Jest to rozmowa o książkach ważnych a dotąd zbyt mało obecnych w publicznej dyskusji. Przedmiotem pierwszego spotkania była: ?Prawda? Alfreda Tarskiego.Rozmowę zainicjowali: prof. Roman Murawski (UAM) prof. Jerzy Pogonowski (UAM) i prof. Jan Woleński (UJ) Panel prowadzili : prof. Kazimierz Przyszczypkowski i prof. Tomasz Polak.
Wśród uczestników dyskusji był m.in. Adwokat Eugeniusz Michałek, który na panelową dyskusje zaprosił także swoich aplikantów. Przyszli adwokaci z zainteresowaniem wysłuchali arcyciekwej debaty o tym – czym jest prawda. -Myśli profesora Alfrerda Tarskiego- powiedzila E. Michalek ?poprawnemu? są atrakycjne do dzisiaj, bo uczą pokory o myśleniu na nemat prawdy. Profesor ma całkowitą rację, że w języku potocznym, niemożliwa jest definicja prawdy, z uwgai na otwartość i wieloznaczność tego pojęcia. Zdefiniować prawdę można tylko przy pomocy metajęzyka i pojęć matematycznych. Tak samyo trudno mówić o prawdzie w postępowaniu przed sądem. Zawsze jest ona li tylko wypadkową zebranego materiału dowodowego.
W październiku kolejna debata o Wielkich Książkach. Tym razem tematem dysputy będzie ?Niesamowita Slowiańszczyna prof. Marii Janion.
X X X
Alfred Tarski (ur. 14 stycznia 1901 w Warszawie, zm. 26 października 1983 w Berkeley, Kalifornia, USA) ? polski logik pracujący od 1939 r. w Stanach Zjednoczonych. Twórca m. in. teorii modeli i semantycznej definicji prawdy, uważany jest współcześnie za jednego z najwybitniejszych logików wszech czasów. Był starszym synem z dwojga dzieci Róży i Ignacego Tajtelbaumów. Jego ojciec pochodził z rodziny zamożnych warszawskich Żydów i zajmował się w przemysłem drzewnym, zaś matka z rodziny znanych żydowskich przemysłowców z Łodzi, Prussaków. Tajtelbaumowie zachowywali tradycje żydowskie, w związku z czym w domu obchodzone były tradycyjne święta, a dzieci uczyły się hebrajskiego oraz Tory. Jednak rodzina obracała się też w głównym nurcie społeczno-kulturowym Warszawy i była na tyle zasymilowana, że młodzi jej członkowie uczęszczali do szkół z językiem polskim czy rosyjskim. W roku 1915 Tajtelbaum wstąpił do gimnazjum w mieszczącej się przy ul. Klonowej Szkole Mazowieckiej. Tarski był zagorzałym polskim patriotą, który uważał siebie wyłącznie za Polaka i pragnął być traktowany jako taki. Przebywając w Ameryce w domu rozmawiał nadal wyłącznie po polsku. W 1918 w dopiero co ponownie otwartym Uniwersytecie Warszawskim zaczął studiować biologię. Tam został dostrzeżony przez Stanisława Leśniewskiego, który wówczas kierował na UW katedrą filozofii matematyki. Leśniewski przekonał Teitelbauma, by ten porzucił studia biologiczne na rzecz filozoficznych. W 1924 r. Tarski doktoryzował się na podstawie rozprawy „O wyrazie pierwotnym logistyki”, pisanej pod kierunkiem Leśniewskiego. Habilitował się rok później. W latach 1925-1939 był docentem Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie prowadził wykłady z podstaw matematyki i logiki. Równocześnie uczył w Liceum im. Stefana Żeromskiego w Warszawie. Tuż przed wybuchem wojny Tarski wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie pozostał już do końca życia. Tarski przyjął obywatelstwo amerykańskie w czerwcu 1945. Oto spis posad, które obejmował podczas pobytu w Stanach: 1939-1941 ? wykładowca na Uniwersytecie Harvarda; 1940-1941 ? profesor wizytujący w Nowym Jorku; 1941-1942 ? członek Institute for Advanced Study w Princeton; 1942-1945 ? wykładowca na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley; 1946-1983 ? profesor na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. Był także profesorem wizytującym na uczelniach w Meksyku, Los Angeles, Chile, Londynie i na Sorbonie. Dokonania. Alfred Tarski zajmował się wieloma dziedzinami matematyki ? m.in. teorią mnogości, algebrą, metamatematyką, a także logiką i filozofią. Największą zasługą Tarskiego był zainicjowany przez niego program algebraizacji i topologizacji logiki matematycznej, co nadało tej dyscyplinie nową moc i naukową świeżość. Z teoriomnogościowych dokonań Tarskiego najbardziej znany jest tzw. paradoks Banacha-Tarskiego, którego współautorem jest polski matematyk Stefan Banach. Nie jest to właściwie paradoks, lecz paradoksalnie brzmiące twierdzenie, mówiące że (zakładając aksjomat wyboru) kulę można rozłożyć na części, z których złożyć można dwie kule, każdą o tej samej objętości co wyjściowa. Twierdzenie to kazało wielu matematykom ostrożniej podchodzić do aksjomatu wyboru, który wydaje się być na pozór zgodny z intuicją. Najważniejszym filozoficznie osiągnięciem Tarskiego była tzw. semantyczna teoria prawdy. Tarski wyprowadził pojęcie prawdy jako cechę zdań logicznych należącą do języka będącego metajęzykiem wobec języka, w jakim zdania te są wypowiadane. Ten krok uporządkował rozważania semantyczne i pozwolił na rozwój badań nad semantyką, logiką i filozofią matematyki. Tarski zapoczątkował w ten sposób nowy dział logiki matematycznej ? teorię modeli. Prowadził też badania w zakresie algebry uniwersalnej – interesowały go zwłaszcza tzw. algebry cylindryczne. Rozważania Tarskiego na temat prawdy wpłynęły na wielu filozofów, spośród których wymienić należy Karla Poppera, Willarda Van Orman Quine’a oraz Donalda Davidsona. W 2000 r. Komisja Nazewnictwa Międzynarodowej Unii Astronomicznej nadała imię Alfreda Tarskiego odkrytej w 1997 r. planetoidzie nr 13672.
Źródło:Wikipedia
