PoPrawny Poznański serwis prawny
Powiązane artykuły
Tomasz T. Koncewicz: Jak odbudować państwo prawa w Polsce? O Prawie, o Nas Samych i o „Nawykach Serca”
Nie bądź obojętny. Widmo państwa autorytarnego stoi u drzwi twojego domu. Nie zapuka do drzwi.
Wejdzie bez zaproszenia.
I zostanie na długo
Mirosław Wyrzykowski
Przed kolejnymi wyborami parlamentarnymi odzywają się coraz częściej głosy i pytania: co dalej? Jak przywrócić w Polsce państwo prawa i czy jest to jeszcze w ogóle możliwe?
Za tymi dramatycznie brzmiącymi pytaniami kryje się wielkie i trudne wyzwanie, a efekt końcowy jest wypadkową wielu czynników społecznych, kulturowych, ekonomicznych i politycznych. Jako prawnik myślę jednak o prawnym aspekcie tej dyskusji. Aby miała ona sens i brała pod uwagę punkt, w którym dzisiaj się znajdujemy, kierunek marszu musi zostać dobrze nakreślony, nacisk na państwo prawa prawidłowo rozłożony i wyzwania w sposób czytelny i szczerze nazwane. Tymczasem słuchając różnych wypowiedzi oferujących możliwe scenariusze mam wrażenie, że zadający pytania i poszukujący na nie odpowiedzi nie dostrzegają jednego elementu kluczowego dla powodzenia procesu przywracania państwa prawa. Dyskusja jest niebezpiecznie jednostronna, ponieważ dominuje w niej myślenie instytucjonalne. O ile wysiłek ma (słusznie) koncentrować się na wskrzeszeniu Trybunału Konstytucyjnego, odbudowaniu niezawisłego sądownictwa powszechnego, niezależnej prokuratury (lista jest długa …), sama perspektywa czysto instytucjonalna tym razem już nie wystarczy.
Co jest więc nam potrzebne, aby państwu prawa dać w Polsce jeszcze raz szansę i wierzyć, że to może być istotnie nowy początek, jednak bez popełniania błędów przeszłości?
