PoPrawny Poznański serwis prawny
Powiązane artykuły
Trybunał Konstytucyjny chce pobić rekord? Dziesiąty rok wniosku „Solidarności” dotyczącego prawa do strajku pracowników sfery publicznej
Trybunał Konstytucyjny kierowany przez sędzię Julię Przyłębską wielokrotnie komunikował swoją wysoką wydajność. Postanowiliśmy sprawdzić, jaka ona jest i traf chciał, że zwróciła naszą uwagę wypowiedź prof. Stanisława Biernata o zaległościach w TK w wywiadzie dla Oko.press i Archiwum Osiatyńskiego. Wymienił on wniosek Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” o stwierdzenie niezgodności z konstytucją zapisu ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych, który związkowcy złożyli, bagatela, w 2013 roku. Wyrok nie zapadł do dzisiaj, spróbujmy więc prześledzić jego dzieje poczynając od 28 sierpnia 2013 roku (data wniosku).
(……)
Komentarz:
Zatem w tym roku będziemy obchodzić 10 rocznicę wytężonej pracy Trybunału Konstytucyjnego nad wnioskiem Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, który nie jest trudnym zagadnieniem prawnym, ale ambarasującym problemem politycznym. Rozumiemy zahamowanie wysiłków, wynikające z kłopotliwej dla obu stron – Solidarności i Trybunału – bliskiej relacji z rządzącą partią, co jest widoczne gołym okiem, jakkolwiek by oba podmioty zaangażowane w sprawę K 23/14 od tego się dystansowały. Trzeba jednak przypominać o konstytucyjnej powinności TK, opisanej w artykule 188 Konstytucji, który nie czyni wyjątków, tym bardziej, że NSZZ „Solidarność” jest uprawniony do składania wniosków. Być może nie wiedzą o tym jego członkowie, którzy powinni znać zakres swoich praw, a już na pewno zasługują na to zainteresowani wyrokiem w tej sprawie słabo wynagradzani pracownicy zatrudnieni w „organach władzy państwowej, administracji rządowej i samorządowej, sądach oraz prokuraturze”, którym ustawa odmawia prawa do strajku., a o których prawa, przynajmniej do godziwego wynagrodzenia, upominać się musi opozycja.
Będziemy śledzić prace nad wnioskiem K 23/14, bowiem przyjmujemy, że kiedyś ta sprawa zakończy się wyrokiem.
W końcu: dłużej klasztora niż przeora.
Piotr Rachtan
Źródło:monitorkonstytucyjny.ue
