PoPrawny Poznański serwis prawny
Powiązane artykuły
Poznańska prokuratura umorzyła postępowanie w tzw. sprawie podsłuchów.
Postępowanie dotyczyło przekroczenia w okresie od 29 kwietnia 2008 roku do dnia 29 lipca 2008 roku w Warszawie, przez funkcjonariuszy publicznych – prokuratorów Prokuratury Apelacyjnej w Warszawie, uprawnień w zakresie prowadzonego postępowania przygotowawczego przeciwko Wojciechowi S. i innym podejrzanym o popełnienie przestępstwa z art. 230 § 1 k.k., poprzez przeprowadzenie kontroli i rejestracji treści rozmów telefonicznych wyżej wymienionego podejrzanego z ustanowionymi przez niego obrońcami, a także kontroli i rejestracji rozmów telefonicznych dziennikarzy Cezarego G. i Bogdana R., a następnie zaniechania zniszczenia stenogramów z utrwalonych rozmów, pozbawionych znaczenia dla prowadzonego postępowania, tj. o przestępstwo z art. 231 § 1 k.k. Drugim wątkiem postępowania było ujawnienie przez prokuratorów Prokuratury Apelacyjnej w Warszawie w dniu 28 września 2009 roku osobie nieuprawnionej tj. pełnomocnikowi – radcy prawnemu – Jacka M. – powoda w sprawie cywilnej o ochronę dóbr osobistych, stenogramów rozmów telefonicznych sporządzonych w toku zarządzonej w śledztwie kontroli i rejestracji rozmów podejrzanego Wojciecha S., a następnie wydania w dniu 6 października 2009 roku kopii tychże stenogramów wskazanemu wyżej pełnomocnikowi procesowemu, których ujawnienie mogło narazić na szkodę prawnie chroniony interes tj. o przestępstwo z art. 266 § 2 k.k. Uwzględniając zebrany materiał dowodowy stwierdzono, że prokuratorzy Prokuratury Apelacyjnej w Warszawie swoim zachowaniem w toku śledztwa przeciwko Wojciechowi S. i innym oraz podejmowanymi działaniami nie wyczerpali znamion przestępstwa przekroczenia swoich uprawnień, albowiem podejmowane przez nich czynności i decyzje procesowe pozostawały w zakresie ich kompetencji jako prokuratorów prowadzących śledztwo. Poczynione w toku postępowania ustalenia faktyczne nie dają podstaw do uznania, że zostały wyczerpane znamiona przestępstwa ujawnienia informacji stanowiącej tajemnicę. Przy ujawnieniu fragmentu akt sprawy radcy prawnemu i następnie wydaniu mu kopii dokumentów z tych akt prokuratorzy wykorzystali przepis art. 156 § 5 k.p.k. zdanie drugie, który uprawnia do takiej decyzji jaką podjęli w tym zakresie. Realizowanie uprawnienia wynikającego z przepisu rangi ustawowej nie można traktować jako karalnego ujawnienia informacji stanowiącej tajemnice służbową. Z powyższych względów niniejsze postępowanie umorzono wobec stwierdzenia , że czyny nie zawierają znamion czynów zabronionych.
